Oh is je hond overleden? Sorry, maar in Afrika sterven kinderen door armoede. We zijn zo’n maatschappij aan het worden dat er altijd ‘iets ergers’ is waar je verdrietig om moet zijn of je druk om moet maken. Wat jij voelt of ervaart is dan dus niet van belang meer. De ellende troefkaart zoals ik onlangs op internet las in een blog. We leggen het ook onszelf op. Alsof we bang zijn om blij met iets te zijn. Yeah ik heb een optreden erbij. Maar mijn laptop doet raar, dus waarom zou ik blij zijn met die ene optreden erbij. Of yeah 4 boekingen erbij, maar ja vorige week had ik er geen, dus volgende week zal ik er ook wel geen hebben. Mezelf een compliment geven of trots zijn met wat ik al voor elkaar heb is dan ook een doel van mij geworden. En als ik jaloers ben omdat een andere zangeres/zanger meer optredens heeft of leuke optredens heeft in het buitenland, accepteer ik dat ook van mezelf. Ik probeer nu steeds stil te staan bij wat ik voel en van momenten, als nieuwe aanvragen binnen krijgen, te genieten.

Zelfbescherming

Vroeger werd ik door vriendinnen gevraagd om mee te gaan stappen. Ik was een jaar of 16 denk ik? Maar ik ging dan niet, omdat ik geen merkkleding had zoals zij. En ik was bang dat ik dan uitgelachen zou worden. Ik vond het heerlijk om te dansen (nu nog steeds) maar zei dan dus maar dat ik geen zin had om uit te gaan of om te gaan dansen. Ik deed dus een aanname uit angst en zelfbescherming en heb mijzelf daardoor veel plezier ontnomen. Ik heb er jaren later veel spijt van gehad dat ik mij zo door angst heb laten leiden. Maar ik heb er wel van geleerd. Nou ja, aannames doe ik nog steeds. Op Facebook zie je in eerste instantie alleen dat iemand gereageerd heeft op hetgeen je geplaatst hebt. Bij sommige mensen ga ik dan direct in de waakstand, die zullen wel iets “slechts”of “negatiefs” geplaatst hebben. En dan ga ik het lezen en dat is het heel erg positief. Het is mens eigen. En als ik dan zo’n reactie lees, is het wel een hele leuke verrassing voor mij.

Angsten