EnglishHet is iets over 12 ‘s nachts op 27 december 2017. Kerst is weer voorbij gevlogen. De tijd waarbij iedereen gezellig samen is met veel lekker eten. Althans als je het goed hebt is er eten. En niet voor iedereen is dit een gezellige tijd. Maar voor je gevoel moet het echt gezellig zijn want het is kerst. We wensen elkaar dan ook fijne dagen. Doen we de rest van het jaar niet. Eigenlijk best raar. Waarom kan het qua saamhorigheidsgevoel niet elke dag kerst zijn? Bij mij valt de laatste weken het gezeik over van alles en nog wat op socialmedia meer op. Maar misschien valt dat nu meer op omdat er nu “belangrijkere” zaken spelen in mijn naaste omgeving. “Belangrijkere” tussen haakjes want voor mij zijn het belangrijke zaken en voor anderen zijn de zaken waar ze om zeiken belangrijk. Tenminste dat hoop ik. Ondanks die belangrijkere zaken is deze tijd van het jaar ook altijd de tijd waarin ik nadenk over wat ik kan doen om weer stappen vooruit te maken qua mijn zangcarrière. Voor het eerst sinds jaren hoef ik niet na te denken over een bijbaan. Dat geeft veel rust. En ik merk dat ik sowieso rustiger ben ook wat betreft mijn zangcarrière. Ik heb voor 2018 al twee doelen: een cd met eigen nummers en een Kerstconcert begin december in Goes (locatie staat al in optie, meer info volgt medio 2018) Welke stappen ik ga zetten om weer sprongen te maken weet ik nu nog niet. Maar waar ik altijd onrust en angst voelde, voel ik nu opwinding. Alsof er iets fantastisch staat te gebeuren. Wat er deze dagen ook veel in mijn gedachten voorbij komt is de spreuk: Als je blijft doen wat je altijd hebt gedaan, krijg je hetzelfde wat je altijd heb gekregen.
