Zangeres Patricia Foort
Nostalgie voor jong en ouder
27dec

Hart en ziel

Posted by: Patricia Foort
Reacties uitgeschakeld voor Hart en ziel

Volgens mij is de maand december voor elke artiest (die dit wil) een lekkere drukke maand. Van alle kanten komen er aanvragen binnen voor een kerstreceptie, kerstdiner etc. Voor mij is december al jaren een maand waar ik minstens 10 optredens voor binnen krijg. En helaas ook veel vraag voor data waar ik al bezet ben. Soms kan ik er wel twee op een dag doen als het qua tijdstip van de optredens kan. Maar meer lukt mij fysiek niet. En de dag erop ben ik dan ook liever vrij. Ik heb altijd iets van oplaadtijd nodig zowel geestelijk als lichamelijk. Alsof ik een stukje van mezelf had gegeven. Ik snapte dat nooit. Andere artiesten om mij heen doen er soms 3 op een dag en dan een paar dagen achter elkaar. En dan bedoel ik nog niet eens 30 minuten optredens. Nee minstens 2 sets. Of stappen net uit het vliegtuig terug van vakantie of een optreden en hup weer naar de volgende gig. Ik kan dat niet..ik heb het een keer moeten doen een paar jaar geleden en mijn stem werkte direct niet volle de volle 100% mee. Ik was er jaloers op dat anderen dat wel zonder problemen konden. Maar nu weet ik dat ik gewoon anders in elkaar zit wat dat betreft. Iemand zei het vandaag tegen mij en ik heb het wel eens eerder gehoord: Ik zing met hart en ziel. Dat voelt en ziet men. Ik begreep nooit wat men bedoelde. Ik zing toch niet anders dan anderen? Maar blijkbaar straal ik iets uit als ik zing wat ik zelf niet door heb. Ik geef een stukje van mezelf bloot als ik zing. Daarom kan ik waarschijnlijk ook geen liedjes zingen waar ik niks mee heb. Ik moet er altijd wat bij voelen om het over te brengen. Des te lekkerder is het om solo zangeres te zijn. Ik kan mijn eigen repertoire bepalen. En blijkbaar heb ik een goede smaak. Ik ben niet zoals veel artiesten om mij heen aan een boekingskantoor gekoppeld die veel optredens voor hen regelt. Toch weten verschillende opdrachtgevers mij te vinden in deze drukke maand december, maar ook daar buiten. En daar ben ik trots op. Dat ik ook in 2019 maar veel oplaadtijd nodig mag hebben.  

Tags:
10dec

Traditie

Posted by: Patricia Foort
Reacties uitgeschakeld voor Traditie

Ik hou van deze tijd van het jaar zo rond 10 december. De sneeuw en kou uitgezonderd. Ondanks het feit dat ik hier geboren en getogen ben, wil mijn lichaam zich niet aanpassen aan de kou 😉 Kerstliedjes op de radio, iedereen lijkt vrolijker en ondanks het koude weer is de sfeer warmer door alle kerstlichtjes en kerstbomen. Alle winkels zijn mooi versierd en er is veel bling bling kleding te koop die super zijn voor mijn optredens. Ik heb van 1976 tot 1980 in Suriname gewoond en ook daar is de traditie van liedjes en versieringen vol aanwezig. Daar liep ik natuurlijk dan wel in mijn korte broek rond met kerst. Dus een iets andere viering maar net zo leuk. Ik vind het in deze tijd heerlijk om kerstfilms aan te zetten, verwarming lekker warm aan en lekker eten/drinken. En ik begin dan ook altijd jaar en mijn leven te overdenken. Waar sta ik nu, wat heb ik bereikt en waar ga ik heen. Dit jaar was muzikaal gezien een super jaar met als grootste hoogtepunt mijn eigen concert in theater de Mythe voor 422 betalende gasten. Ik denk er echt elke dag met veel plezier aan terug. Wat natuurlijk ook super gaaf was was mijn optreden met een combo in restaurant Lisse in Kentucky. Één van mijn muziekdromen is een eigen jazz/soul combo met toetsenist, (contra)bassist en drums. It’s gonna happen! En natuurlijk nog een mooi optreden met gitarist Tom Punt mogen geven tijdens een huwelijksceremonie en receptie op Mallorca. Daarnaast een swingend optreden gehad in de buurt van Hannover in Duitsland. Met nog vele mooie optredens was het een super jaar die qua aantallen niet het record zal breken denk ik, maar we tellen vanaf dit jaar ook niet meer. Ik ga voor kwaliteit en niet voor kwantiteit. In 2018 hoop ik een cd met vooral nieuwe en eigen nummers op te nemen. En wat er voor de rest op mijn muzikale pad komt geen idee, want ik probeer meer in het nu te leven. Maar ik hoop natuurlijk op veel optredens tijdens verjaardagsfeesten, huwelijksjubileums, bruiloften, recepties, congressen, in restaurants, in hotels in heel Nederland, België, Duitsland maar hopelijk ook in landen waar ik een vliegticket voor nodig heb. Mijn agenda voor 2018 is open. Er staan wel al wat data in die reeds bezet zijn, maar ik heb nog genoeg ruimte om mensen blij te maken met muziek. Alvast fijne kerstdagen en een super gezond liefdevol 2018. Don’t take life for granted, cause it’s shorter than you think.

Believe

Tags:
18jul

Nog 2 weken

Posted by: Patricia Foort
Reacties uitgeschakeld voor Nog 2 weken

Over 2 weken, om precies te zijn 30 juli, hoop ik mijn 46e verjaardag te vieren en mijn bedrijf bestaat dan 7 jaar. Wat een levensjaar is dit geweest zeg. Zingen bij de Toppers in Ahoy, voorbereidingen voor mijn concert, mijn 1e eigen concert (voor 422 betalende gasten!!), optreden in Amerika, optreden op Mallorca, masterclass bij Berget Lewis en gastoptreden in haar theatershow en heel veel leuke optredens in Nederland, Duitsland en België. Het is een levensjaar geweest met heel veel hoogtepunten en veel leermomenten. Mijn zelfvertrouwen is gegroeid, mijn vertrouwen in een goede muzikale toekomst is gegroeid, kortom ik ben gegroeid. Wat mijn 47e levensjaar en 8e bedrijfsjaar gaat brengen..geen idee, maar ik heb er believe in en ik ben super gemotiveerd om te zien waar mijn pad mij gaat brengen. Nu weer verder genieten van het lekkere weer in mijn tuin. Want de toekomst en het verleden zijn mooi, maar het nu is nog belangrijker.

Tags:
23feb

BELIEVE

Posted by: Patricia Foort
Reacties uitgeschakeld voor BELIEVE

Ik zweef op dit moment nog. Afgelopen zaterdagavond 18 februari 2017 heb ik het mooiste en beste optreden van mijn leven gegeven tot nu toe. Een eigen concert waarbij mensen naar mijn optreden kwamen in plaats van dat ik een optreden gaf tijdens een verjaardag of receptie. Mensen konden een kaartje kopen om mij te zien optreden. Samen met een 8 mans/vrouw live band (en een gastoptreden van de gospelgroep Soul of Gospel waar ik in zing) zou ik 2 uur optreden. Dit avontuur begon een jaar geleden. Eigenlijk 31 jaar geleden, want op mijn 14e droomde ik al van een eigen concert. Maar het echt in gang zetten is een jaar geleden begonnen met een vrijblijvend gesprek bij de locatie waar het concert plaats zou vinden, theater De Mythe in Goes. Maar de locatie kwam al met een datum die mogelijk was en toen heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken. Ik wilde een concert houden over mijn leven tot nu toe en de muzikale invloeden in mijn leven. Het moest dus dichtbij mijzelf blijven. Maar zat daar iemand op te wachten was mijn angst een jaar geleden. En er zou aardig wat geld nodig zijn om dit te bekostigen. Dus heb ik een crowdfunding gehouden via Voordekunst.nl. Hierbij konden er ook kaarten gekocht worden. Zo wist ik direct of er animo was voor het concert. In de crowdfunding had ik al 123 kaartjes verkocht. Dus dat was al heel mooi. Ik was namelijk al blij met 100 bezoekers. En de crowdfunding zelf was ook succesvol, dus ik kon mijn idee uit gaan voeren. Ik had natuurlijk ook een denktank verzameld, want met meerderen zie je meer. Maar de liedjes die ik wilde zingen en de teksten voor tussendoor heb ik zelf bedacht en ook geheim gehouden tot en met 18 februari. Toen moesten er natuurlijk bandleden gezocht worden. Ik wilde eigenlijk muzikanten waar ik al eens mee gespeeld had. Dat is niet helemaal gelukt…maar misschien is dat ook wel heel goed geweest. Want bij elkaar is het een mooie en goede groep professionele muzikanten geworden. In totaal is er 3 keer gerepeteerd samen, voor de rest moest iedereen thuis zijn huiswerk doen. Ook dat werkte perfect. Omdat ik geboren en getogen ben in Dordrecht, wilde ik de repetities graag daar doen. En dat is mij prima bevallen in Popcentrale en Multi Music Plaza. Daarbij was het ook een mooie centraal gelegen plaats. Het is een emotioneel jaar geworden. De spanning van de crowdfunding, de bandleden bij elkaar zoeken, de mooie reacties lezen naar aanleiding van mijn plan. En ik heb heel veel geleerd over mijzelf het afgelopen jaar. Dat ik meer kan dan ik zelf dacht. Het was namelijk zelfs nog mooier dan ik van te voren droomde. Ik hoopte op 100 man bezoekers. Droomde van 300 man. Het werden er ruim 400!!! En als ik nu al die mooie foto’s, reacties, bedankjes, filmpjes etc lees op Facebook, denk ik alleen maar….wauw, I did it!! Ik hou van mijn vak en blijkbaar ben ik er ook goed in. Dus ik hoop dat ik meer ga luisteren naar de titel van mijn concert en deze blog. Want het begint bij mijzelf.

Tags:
12jan

Gelukkig

Posted by: Patricia Foort
Reacties uitgeschakeld voor Gelukkig

The film/documentaire 20 feet from stardom heb ik tig keer gezien. Het is inspirerend voor mij. Hoe goed je ook bent als zangeres en hoe groot je wens om professioneel zangeres te zijn ook is en hoe hard je ook werkt dat betekent niet direct dat je dat ook gaat worden. Ik heb regelmatig mijzelf de vraag gesteld waarom ik dit talent heb gekregen, zeker als ik een aanvraag weer niet kreeg of er een baan bij moest zoeken om rond te komen. Wat is de bedoeling? Ik ben ervan overtuigd dat iedereen een talent heeft gekregen en dat iedereen hier wat mee moet doen (professioneel of hobbymatig) Maar hoe weet ik dan dat ik het er professioneel wat mee moet doen? Waarom doe ik mijzelf dit aan? Er zijn namelijk ruim genoeg zangers/zangeressen die iets met muziek doen. En die daar ook geld voor vragen. Mensen die ook een groot talent hebben, maar er veel minder voor vragen. Mensen die betaalbaarder zijn. Waarom maak ik het mijzelf dan zo moeilijk? Omdat ik de andere kant geprobeerd heb. Hard werken en daar elke maand een goed salaris voor krijgen. Weten wat er elke maand in en uit gaat. Je dus in principe niet bang hoeft te zijn qua inkomsten, want elke maand heb je die onzekerheid niet qua inkomsten. En daarnaast verdiende ik een leuk zakcentje met zingen. Dat had ik zo kunnen laten. Maar toen maakte geld mij dus inderdaad niet gelukkig. Zingen is mijn passie/leven en het talent dat ik heb meegekregen. Ik ben goed in zingen. Ik kan er mensen mee entertainen, ontroeren en laten swingen. En als ik dat zie, ben ik gelukkig. Waarom zou ik dan geen geld verdienen aan iets dat mij en anderen gelukkig maakt?

Wat zou jij doen als geld, te weinig energie en tijd geen issue meer waren?

Tags:
21dec

2016

Posted by: Patricia Foort
Reacties uitgeschakeld voor 2016

In deze laatste blog van 2016 kijk ik terug naar een muzikaal mooi jaar. Een jaar die begon in januari 😉 met optredens in de Efteling en in een zorgcentrum. In februari, om precies te zijn 22 februari,  heb ik de grote sprong genomen naar het spannende wat aanstaande 18 februari gaat gebeuren. Mijn eigen concert. En ik had ook een heel leuk optreden in Moerkapelle in februari. In maart had ik een paar leuke optredens waaronder een 50e huwelijksjubileum in Akersloot en een optreden tijdens ladiesnight in de bioscoop in Goes. In april had ik een aantal leuke optredens in de buurt. En april is ook de maand dat mijn crowdfunding startte op Voordekunst voor mijn concert. Spannende maanden volgden, want zou ik het halen of niet. Zowel in mei als juni mooie optredens mogen verzorgen waaronder optreden naast Jan en Annie (BZN) in Nuenen en natuurlijk, elk jaar weer eer, tijdens de Delta Ride for the Roses The Rose zingen. En ja crowdfunding geslaagd. Concert in voorgenomen vorm was een go! In juli mocht ik voor ‘familie’ optreden in Hoogerheide en onder andere een swingend optreden met DJ verzorgen tijdens een feest in Berkel en Rodenrijs. In augustus stond ik zoals elk jaar sinds 2014 weer in Leidschendam voor een feest op een tennispark aldaar. In september mocht ik 6 jaar na hun huwelijksfeest weer voor hetzelfde paar in Wychen optreden. In oktober stond ik onder andere in Landgraaf voor een Discoclassicparty. En mocht ik een masterclass volgen bij Berget Lewis. In november mocht ik eindelijk (was al in december vorig jaar ongeveer geboekt :-))in Wissenkerke optreden en weer naar de Efteling.

En nu zitten we in december. Behalve optreden in de Efteling, bij mijn ex-collega’s en gasten van Rabobank Oosterschelde, voor Stichting Gehandicapte Hulp, voor winkelcentrum Heinkenszand en met zangeres Albertina, kan ik nu al twee optredens met gospelgroep New Gospel Sensation XXL afstrepen bij de Toppers Kerstshows in Ahoy Rotterdam. Er volgen er nog 3 deze week.

2016 was dus een mooi succesvol muzikaal jaar. En ik ga voor een nog mooier muzikaler en succesvoller 2017. Er staan al wat buitenlandse optredens gepland, wellicht komt er nog 1 bij. Maar ook al een aantal mooie andere optredens. En ik heb nog een optreden bij Berget Lewis tegoed. Maar het belangrijkste op dit moment zakelijk/muzikaal gezien is 18 februari 2017 want dan sta ik met live band en gospelgroep een eigen concert te houden in mijn woonplaats Goes.

Fijne kerstdagen en tot volgend jaar.

Tags:
16nov

Haat-liefde

Posted by: Patricia Foort
Reacties uitgeschakeld voor Haat-liefde

Ik heb een haat-liefde verhouding met geld. Als ik het heb ben ik bang het kwijt te raken. Als ik te weinig geld heb, wil ik wel eens in paniek raken en ga ik het ‘zoeken’. Waarom heeft geld zo’n macht op mensen? De mensen die ruim genoeg geld hebben doen er alles aan om er meer van te krijgen. En bij sommige lijkt het alsof geld naar ze toe stroomt als water. Maar het zijn meestal ook degenen die helemaal niks om geld geven die genoeg hebben. Heeft het een met het ander te maken? Moet ik minder om geld gaan geven? Of moet ik eerst genoeg geld hebben om er minder om te geven. Maar wat is genoeg, wanneer heb ik genoeg. Kortom ik ben bang dat het niet met het bedrag dat op mijn rekening staat te maken heeft, maar de waarde die ik aan geld hecht. En hoeveel geld ik ook heb, als ik geld zoveel macht laat hebben als het nu nog heeft op mij, zal ik altijd bang blijven om het kwijt te raken en nooit genoeg geld hebben. Die macht merk ik ook bij het “onderhandelen” over de gage van mijn optredens. Waarom? Ik moet toch geld vragen voor wat ik doe? Het is mijn werk. Onderhandelen over salaris van kantoorwerk vind ik geen probleem, maar geld vragen voor mijn vakgebied? Ik probeer dus nu meer van geld te houden, maar het ook los te laten. Is lastig, want geld speelt al sinds mijn vroege tienertijd een belangrijke rol in mijn leven. Het is dus tijd om die rol minder belangrijk te maken, maar wel van geld te houden en daar eerlijk over te zijn. Ik hou van geld, het geeft mij vrijheid.

Amerika

Volgend jaar gaat er nog een een droom van mij werkelijkheid worden. Ik mag dan een optreden verzorgen in Kentucky in Amerika. Amerika…het land dat President Trump heeft gekozen als zijn president. Het was natuurlijk kiezen tussen twee…bijzondere kandidaten, maar hier in Nederland hadden weinig er rekening mee gehouden dat hij het zal worden. De reacties zijn dan ook niet van de lucht. Veelal van mensen die bang zijn, want wat brengt dit ons. Doemscenario’s worden er geplaatst op Facebook en andere social media. Ik voelde mij …verlamd…ik had geen idee wat ik met dit aan moest. Ik ben best een positief ingesteld persoon en had ook niet direct het idee dat dit het einde van de wereld betekent zoals velen dat wel denken. Maar wat ik wel voelde en dacht..wist ik ook niet. Nu denk ik…ik adem nog, de wereld draait op dit moment nog door. Ik ga nog de dingen doen die ik leuk vind. Optredens gaan door. Egoïstisch misschien…maar ik leef door. En wat er gebeurt aan de andere kant van de oceaan en wat voor gevolgen er voor ons komen…ik kan er niks aan veranderen, dus ik leef door.

Arrogant

Je krijgt een compliment en zegt dank je/u wel, maar…. Of je denkt dat iemand iets neerbuigend over je gaat zeggen, dus je probeert diegene voor te zijn door zelf grapjes over jezelf te maken. Waarom zijn we toch zo onzeker over complimenten en over ons zelf? Is het de angst dat we anders arrogant over komen? In sommige landen lijkt die angst niet te bestaan. Amerikanen bijvoorbeeld vinden dat ze de beste in alles zijn volgens mij. Wij vinden dat soms arrogant. Maar ik weet zeker dat ook zij onzeker zijn over bepaalde dingen. Misschien is dit voor hen wel een houding: “Ik laat zien dat ik sterk ben, dan sta ik al 1 punt voor”. Geen idee. Maar ik zou graag een beetje van die attitude hebben..echt een heel klein beetje zodat ik minder verlegen over kom als ik een compliment krijg. Aan de andere kant…  I like me, dus waarom veranderen.

Tags:
9nov

Omdenken

Posted by: Patricia Foort
Reacties uitgeschakeld voor Omdenken

Hoe eerlijk moet je zijn? Als een vriend op Facebook iets op Facebook of elders plaatst waar je het niet mee eens bent, moet je er dan wat over zeggen? Als je met iemand staat te praten en diegene riekt uit zijn mond, moet je het dan zeggen? Ik heb ooit na weken tegen iemand gezegd dat diegene stonk naar zweet. Het kostte mij veel moeite om te zeggen, maar ik vond dat het niet anders kon. Diegene wist het niet, niemand had het ooit gezegd. Daarna rook diegene aangenamer. Als zangeres probeer ik mij altijd representatief te kleden, maar ik heb wel eens met een andere leverancier samengewerkt die dat niet was tijdens bruiloftsfeesten. Zowel qua kleding als qua…geur niet. Ik heb er niks van durven zeggen. Maar vond het eigenlijk niet kunnen. Had ik er wel wat van moeten zeggen? Hoe ver ga je dus qua eerlijkheid?

Omdenken

Het gaat op dit moment heel goed met mijn zangcarrière. Er komen verschillende leuke onverwachte opdrachten op mijn pad. En dat eigenlijk sinds ik gestopt ben met het ‘trekken aan het gras om het te laten groeien’. Ik gaf het nu genoeg water en zorg er goed voor, maar laat het zijn tijd nemen. Go with the flow dus. Dat is voor een controlefreak als ik best omschakelen, maar het geeft mij aan de andere kant ook meer rust. Wat ik ook probeer is alles positief te zien. Vroeger zou ik denken, wat als de opdrachten niet zo gaan als ze moeten gaan. En wat als ze mij toch niet goed genoeg vinden of dat de opdracht toch niet door gaat? Heel negatief dus. Als ik nu die gedachten dreig te krijgen, schakel ik ze om naar: Wat als de opdracht veel beter gaat als ik of de klant gedacht had en wat als daar weer leuke andere opdrachten uitkomen. Ook dat geeft mij dan meer rust en gezonde positieve spanning. Ik kan dan haast niet wachten om weer lekker de ‘bühne’ op te gaan 🙂

Blanco

Kun je ergens echt blanco in staan als mens? We hebben allemaal een rugzak, de ene heeft een grotere dan de ander. En aan de buitenkant kun je niet zien wat voor rugzak iemand bij zich heeft. Maar die rugzak beïnvloed volgens mij altijd wel je mening of zicht op iets. Ik las een tijdje geleden deze quote: ‘We zien dingen niet zoals ze zijn, maar zoals wij zijn’  Ik denk dat dat klopt. Mijn opvoeding, waar ik opgevoed ben en wat ik meegemaakt hebt heeft invloed op hoe ik zaken zie en bejegen. Dat geldt voor elke individu. En daarnaast heeft iedereen een eigen smaak en voorkeur. Op papier kan ik de beste kandidaat zijn voor een opdracht en ook qua stem. Maar als na gesprek blijkt dat de opdrachtgever mij niet ‘voelt’ en een ander wel, kan ik daar niks aan veranderen. Dit kan natuurlijk frustrerend zijn, maar dat is ook de charme van het dienstverlenend werken. You win some, you lose some. Maar als ik de komende weken, maanden mag winnen ben ik een zeer tevreden mens…met dan natuurlijk weer de angst voor het moment dat het wellicht stopt. Waardoor ik weer ga omdenken en ….

Tags:
2nov

Comfortzone

Posted by: Patricia Foort
Reacties uitgeschakeld voor Comfortzone

Op school, in mijn geval de MAVO en MEAO, had je groepjes. Je had de zogenaamde populaire groep met ‘mooie’ meiden die de meest recente mode droegen, goed gekapt waren en verkering hadden met de knappe stoere gozers van dezelfde groep. Deze knappe stoere gozers hadden ook de meest recente mode aan. Deze groep was niet heel hoogstaand qua leren, maar wel bekend bij iedereen. Dan had je de zogenaamde middenmoot groep. Geen recente mode, maar gewoon. Niet hoogstaand qua leren, maar gewoon. Je had hiervan eigenlijk een jongens groep en een meiden groep die zich soms mengde, maar meestal apart dingen deed. En de laatste groep was de groep die goed kon leren maar niks gaf om kleding. Ik hoorde overal bij. In een pauze kon ik bij alle groepen staan en werd ik ook bij alle groepen opgenomen. Ik kon met alle verhalen meepraten en alles observeren. En ja er werd natuurlijk ook over de andere groepen gekletst, maar men vertrouwde mij. Ik vertelde ook niks door. Ik wilde namelijk door iedereen aardig gevonden worden, dat was mijn doel. En zo zat ik in mijn comfortzone, want zodra het ergens over ging wat mij ongemakkelijk maakte glipte ik zo naar een andere groep. Ik hoefde dus nooit echt iets over mezelf te vertellen dat ik niet wilde. Ik hoorde overal bij. Maar dus ook nergens bij. Het door iedereen aardig gevonden worden syndroom heb ik nog lang gehad toen ik al werkte. Als iemand dan wat zei over mij dat ik niet leuk vond, hield ik mij in. Tot de spreekwoordelijke laatste druppel en dan kwam al mijn frustratie er in een keer uit. Tot verrassing van de ander natuurlijk want ik had nooit wat laten blijken. Gelukkig heb ik dat nu niet meer. Het zou mij als zangeres slapeloze nachten opleveren. Why don’t they like me!! Er wordt namelijk regelmatig niet meer gereageerd na het sturen van een offerte of je krijgt een afwijzing op je offerte. Vroeger ging ik dan na wat het zou kunnen zijn (uiterlijk, kleding, haar, prijs etc) Natuurlijk baal ik daar dan nog steeds van, ik wil alle opdrachten/aanvragen binnen halen. Maar ik probeer het niet meer persoonlijk te nemen. Ik was gewoon niet wat ze zoeken.

Gevoel

Je voelt wat je voelt. En dan kan iemand anders wel zeggen dat je dat niet ‘mag’ voelen omdat (vul hier iets irrelevant in) dat verandert je gevoel niet. En sorry zeggen haalt het gevoel ook niet weg. Als je een glas op de grond kapot gooit en sorry zegt is het glas nog steeds kapot. Maar iemand kan door sorry te zeggen en begrip voor je gevoelens te tonen wel wat van het eerste gevoel wegnemen. Ik ben soms onzeker over mijn carrière en of ik wel de juiste stappen zet. Dat wil ik dan gewoon kunnen uiten zonder dat iemand anders zegt dat ik me zo niet hoef te voelen. Rationeel weet ik dat het niet hoeft, maar dat is nou eenmaal wat ik voel. Op 18 oktober heb ik een Level Up inspiratiedag gehad en daar hoorde ik dat ik zelfverzekerd over kom. Mijn uiterlijk matcht dus niet altijd met mijn innerlijk. Maar ik ‘ontvang’ wat mijn zegt en doe er ook wat mee. Ik merk dan eigenlijk ook dat ik er zelfverzekerder van word.

Lef

In 1985 begon de Soundmixshow van Henny Huisman. Ik was toen 14 en hield toen al regelmatig concerten….in mijn slaapkamer voor mijn postervrienden. Maar ik was veel te verlegen om mij aan te melden voor de soundmixshow. Als die mensen die dan naar je kijken. En stel dat ik slecht was. En ik had ook niet de juiste kleding en uiterlijk en..en… Glenda Peters was de eerste winnares, Gerard Joling werd 3e. Later zouden Marco Borsato, Edsilia Rombley en Glennis Grace ook het programma winnen. Allemaal mensen waar je nu nog wat van hoort. Soms baal ik er wel van dat ik toen niet het lef had om mee te doen. Waar had ik dan nu gestaan in mijn carrière. Was ik ook populair geweest of had niemand meer wat van mij gehoord. Was ik nu misschien ook een Lady of Soul geweest? Zo knap dat die dames en heren dat wel aandurfden. En ook zo knap als ik nu die kids zie die meer durven en doen. Ik was er toen echt niet klaar voor. Geen idee waar mijn carrière nog heen gaat. Ik ben heel tevreden met wat ik tot nu toe al bereikt heb zonder kruiwagens en boekingskantoren. Op 18 februari 2017 ga ik eindelijk die slaapkamer uit komen met een eigen concert in het theater hier in Goes. En…op 30 november mag ik dat gevoel van in een theater staan al proeven. Ik mag dan met lady of soul Berget Lewis optreden tijdens haar concert in het theater de Maagd in Bergen op Zoom. Ik ben er klaar voor.

Tags:
12okt

Ervaar

Posted by: Patricia Foort
Reacties uitgeschakeld voor Ervaar

Oh is je hond overleden? Sorry, maar in Afrika sterven kinderen door armoede. We zijn zo’n maatschappij aan het worden dat er altijd ‘iets ergers’ is waar je verdrietig om moet zijn of je druk om moet maken. Wat jij voelt of ervaart is dan dus niet van belang meer. De ellende troefkaart zoals ik onlangs op internet las in een blog. We leggen het ook onszelf op. Alsof we bang zijn om blij met iets te zijn. Yeah ik heb een optreden erbij. Maar mijn laptop doet raar, dus waarom zou ik blij zijn met die ene optreden erbij. Of yeah 4 boekingen erbij, maar ja vorige week had ik er geen, dus volgende week zal ik er ook wel geen hebben. Mezelf een compliment geven of trots zijn met wat ik al voor elkaar heb is dan ook een doel van mij geworden. En als ik jaloers ben omdat een andere zangeres/zanger meer optredens heeft of leuke optredens heeft in het buitenland, accepteer ik dat ook van mezelf. Ik probeer nu steeds stil te staan bij wat ik voel en van momenten, als nieuwe aanvragen binnen krijgen, te genieten.

Zelfbescherming

Vroeger werd ik door vriendinnen gevraagd om mee te gaan stappen. Ik was een jaar of 16 denk ik? Maar ik ging dan niet, omdat ik geen merkkleding had zoals zij. En ik was bang dat ik dan uitgelachen zou worden. Ik vond het heerlijk om te dansen (nu nog steeds) maar zei dan dus maar dat ik geen zin had om uit te gaan of om te gaan dansen. Ik deed dus een aanname uit angst en zelfbescherming en heb mijzelf daardoor veel plezier ontnomen. Ik heb er jaren later veel spijt van gehad dat ik mij zo door angst heb laten leiden. Maar ik heb er wel van geleerd. Nou ja, aannames doe ik nog steeds. Op Facebook zie je in eerste instantie alleen dat iemand gereageerd heeft op hetgeen je geplaatst hebt. Bij sommige mensen ga ik dan direct in de waakstand, die zullen wel iets “slechts”of “negatiefs” geplaatst hebben. En dan ga ik het lezen en dat is het heel erg positief. Het is mens eigen. En als ik dan zo’n reactie lees, is het wel een hele leuke verrassing voor mij.

Angsten

Omdat ik mens ben, heb ik natuurlijk ook angsten. Anders was ik een robot geweest. Maar ik heb sommige angsten wel overwonnen of opzij gezet. Anders was ik nooit uit de kast gekomen, geen zangeres geweest, had ik de crowdfunding voor mijn concert niet gehouden en was ik niet begonnen met het schrijven van blogs(daar zit toch niemand op te wachten, straks lachen ze me uit etc etc) Angst is ook nodig om te weten/voelen wanneer je lef toont denk ik. Ik heb in 2009 een Loesje kaart gehad van een ex-collega van de Rabobank in Middelburg. Daarop stond Leven is het meervoud van Lef. Die kaart hangt nog steeds in onze keuken.

Tags: