[:nl]Ik heb een haat-liefde verhouding met geld. Als ik het heb ben ik bang het kwijt te raken. Als ik te weinig geld heb, wil ik wel eens in paniek raken en ga ik het ‘zoeken’. Waarom heeft geld zo’n macht op mensen? De mensen die ruim genoeg geld hebben doen er alles aan om er meer van te krijgen. En bij sommige lijkt het alsof geld naar ze toe stroomt als water. Maar het zijn meestal ook degenen die helemaal niks om geld geven die genoeg hebben. Heeft het een met het ander te maken? Moet ik minder om geld gaan geven? Of moet ik eerst genoeg geld hebben om er minder om te geven. Maar wat is genoeg, wanneer heb ik genoeg. Kortom ik ben bang dat het niet met het bedrag dat op mijn rekening staat te maken heeft, maar de waarde die ik aan geld hecht. En hoeveel geld ik ook heb, als ik geld zoveel macht laat hebben als het nu nog heeft op mij, zal ik altijd bang blijven om het kwijt te raken en nooit genoeg geld hebben. Die macht merk ik ook bij het “onderhandelen” over de gage van mijn optredens. Waarom? Ik moet toch geld vragen voor wat ik doe? Het is mijn werk. Onderhandelen over salaris van kantoorwerk vind ik geen probleem, maar geld vragen voor mijn vakgebied? Ik probeer dus nu meer van geld te houden, maar het ook los te laten. Is lastig, want geld speelt al sinds mijn vroege tienertijd een belangrijke rol in mijn leven. Het is dus tijd om die rol minder belangrijk te maken, maar wel van geld te houden en daar eerlijk over te zijn. Ik hou van geld, het geeft mij vrijheid.
Amerika
Volgend jaar gaat er nog een een droom van mij werkelijkheid worden. Ik mag dan een optreden verzorgen in Kentucky in Amerika. Amerika…het land dat President Trump heeft gekozen als zijn president. Het was natuurlijk kiezen tussen twee…bijzondere kandidaten, maar hier in Nederland hadden weinig er rekening mee gehouden dat hij het zal worden. De reacties zijn dan ook niet van de lucht. Veelal van mensen die bang zijn, want wat brengt dit ons. Doemscenario’s worden er geplaatst op Facebook en andere social media. Ik voelde mij …verlamd…ik had geen idee wat ik met dit aan moest. Ik ben best een positief ingesteld persoon en had ook niet direct het idee dat dit het einde van de wereld betekent zoals velen dat wel denken. Maar wat ik wel voelde en dacht..wist ik ook niet. Nu denk ik…ik adem nog, de wereld draait op dit moment nog door. Ik ga nog de dingen doen die ik leuk vind. Optredens gaan door. Egoïstisch misschien…maar ik leef door. En wat er gebeurt aan de andere kant van de oceaan en wat voor gevolgen er voor ons komen…ik kan er niks aan veranderen, dus ik leef door.
Arrogant
Je krijgt een compliment en zegt dank je/u wel, maar…. Of je denkt dat iemand iets neerbuigend over je gaat zeggen, dus je probeert diegene voor te zijn door zelf grapjes over jezelf te maken. Waarom zijn we toch zo onzeker over complimenten en over ons zelf? Is het de angst dat we anders arrogant over komen? In sommige landen lijkt die angst niet te bestaan. Amerikanen bijvoorbeeld vinden dat ze de beste in alles zijn volgens mij. Wij vinden dat soms arrogant. Maar ik weet zeker dat ook zij onzeker zijn over bepaalde dingen. Misschien is dit voor hen wel een houding: “Ik laat zien dat ik sterk ben, dan sta ik al 1 punt voor”. Geen idee. Maar ik zou graag een beetje van die attitude hebben..echt een heel klein beetje zodat ik minder verlegen over kom als ik een compliment krijg. Aan de andere kant… I like me, dus waarom veranderen.[:]